Gisteren leerde ik het Mandela effect kennen. Persoonlijk zou ik daar een liggend streepje tussen zetten, maar goed, in de tekst die ik las stond er geen.
Wat is nu precies dat Mandela effect? Mensen horen, lezen, zien iets en nemen dat voor waar aan. Ook al is het helemaal niet waar. Kwade wil? Fake news? Neen, ze gaan er gewoon van uit dat het de waarheid is.
Een voorbeeldje uit de muziekwereld. Ken je de “27 Club”? Allemaal artiesten die op hun 27ste gestorven zijn. Jimi Hendrix, Jim Morrison, Janis Joplin, Kurt Cobain, Amy Whinehouse, om er maar enkele te noemen.
Welnu, vraag aan een doorsnee muziekliefhebber om een lijstje op te stellen en daar zullen misschien ook de namen van Marc Bolan, Buddy Holly, Otis Redding of zelfs Sid Vicious in verschijnen. Ja, overleden zijn ze allemaal, maar niet op hun 27ste: iéts te jong of iéts te oud. Maar iémand – een vroege influencer, laten we zeggen – heeft hen ooit genoemd in dat lijstje en dus nemen we met z’n allen aan dat ze er ook echt in thuishoren. Mandela effect, dus.
Waarom precies Mandela? Omdat veel mensen denken en geloven dat Mandela in de gevangenis is gestorven. Neen, hij stierf gewoon thuis in zijn eigen bed, aan de gevolgen van een longaandoening, op zijn 95ste.
